نمینویسم!

که کلمات را آلوده نکنم به گناه ، گناهی که از آن من است ...

نمینویسم تا سکوت را بیاموزم، تا احساساتم را محبوس کنم!

نخوانی ، ندانی ، که چه میگذرد این روزها بر من ، میخندم تا یادم بماند تظاهر بهترین کاراست ...

تا یادم نرود که دیگران مرا خندان میخواهند، تا یادم بماند من دیگر آدم سابق نیستم ...

روزهای زیادیست که شکسته ام !

تاب نیاوردند رفتند ، و این منم ! همان آرام دلتنگی که دلش مدام شور میزند، بگذار ننویسم ، نگویم...!!!