برات اتفاق بیفته

همون موقع که ذوقشو داری...

وگرنه گذر زمان

همه چیو برات بی رنگ میکنه

مرد باش و عاشق بمان،

به مردانگی اعتمادی دوباره بده

به مردانگی که این روزها

از مد افتاده

سیاه میکنه قطعا حالش بده ولی

اونیکه پروفایلشو کلا پاک میکنه و

هیچی نمیذاره حالش از اونیکه

سیاه میکنه هم بدتره

در زندگی هر آدمی

یک نفر هست

که دوست داشتنی ترین

پنهانِ دنیاست

دور و نزدیک بودنِ آدم ها

به فاصله شان تا تو نیست !

نزدیک ترین آدم به تو،

آن کسی است که از دور ترین فاصله،

همیشه هوایَت را دارد

سیاه میکنه قطعا حالش بده ولی

اونیکه پروفایلشو کلا پاک میکنه و

هیچی نمیذاره حالش از اونیکه

سیاه میکنه هم بدتره

که بهم میگی عیب نداره عشقم فدای سرت با هم درستش میکنیم

فراموش نمیشن...

محبت کردی اونقدر میچرخه

تا یه روزی

یه جایی

که روحتم خبر نداره

بهت برمیگرده ....

محبت کن بی توقع

هيچ چيز آرامت نمى كند

دلت يك پاى رفتن

مى خواهد و

يك دنيا راه

وقتی دعواتون میشه،

وقتی قهر میکنید و

حوصله‌ همدیگه رو ندارید

مطمئن باشید جایگزین ندارید

یا غرورشونو میذارن زیر پاشون و

باآدمها زندگی میکنن ...

یا آدمهارو میذارن زیر پاشونُ

با غرورشون زندگی میکنن

که میدونم تو رو دارم

واسه برگشتنت هر شب

درا رو باز میذارم

نه اهمیت میده

لازم نیست که تو مهربونیت

بهش ثابت کنی

گاهی مثل خودش باشی بهتر

فکر می‌کردم آدم‌ها چقدر بزرگند

و ترس برم می‌داشت....

بزرگ که شدم دیدم بعضی آدما

چقدر کوچکند

و بیشتر ترسیدم

ولی من خوب به یاد دارم ،

برای داشتنت دلی را به دریا زدم

که از آب میترسید

باعث نمیشه که ازش تنفر پیدا کنی

ولی بدتر از اون وقتی که

از خودت متنفر میشی که

چرا باورش کردی

به محض اینکه حس کردین

طرف احساس و فکرش

هنوز درگیر گذشتشه

سریعا ازون آدم دور بشید

که وارد زندگیشون بشه،

ولی خودشون نمیتونن

یکی از اون آدم خوبا باشن

فردا با رفیقاش

آن‌وقت من میتوانستم

به تو زنگ بزنم

و بی‌دلخوری حالت را بپرسم...

چقدر

پرسیدنِ حالِ ساده‌ات

بعید شده حالا

امکان دارد هر آدمی در زندگی‌اش کند...

این است که پیشِ خودش فکر کند

کسی که یک بار به او صدمه زده ،

دوباره این کار را نخواهد کرد

که فراموش شود ...

و نه چراغ است که خاموش شود !!!

دوستی همان کهنه شرابی است که

هرچه بیشتر بماند

مستی آن بیشتر است

زندگی‌ ما هم خوب میشه ،

فقط کاش انقد دیر نشده باشه

که قید همه چی رو زده باشیم

هی پهلو به پهلو میشوم امشب

تو امّا شک ندارم

خواب دیدی شاه هفتم را

به پای دلخوری گذاشت و رفت ...

و هرگز ندانست

دلخور نیستم...

دلتنگم

از سوی كسی كه دوستش می داری

آن حس و حالی است كه ،

در واژه ی عام و عادیِ خوشبختی نمی‌گنجد

انتظار داری دیگرانو اهریمن نبینم؟

عشق و از کجا ببینم من با دو تا چشم؟

از پدر مادری که میخوان جدا بشن؟

به ما که رسید دنیا دهن باز کرد

درد و ریخت رو سرمو منو بر انداز کرد

من تو دلم از شما داشتم تصویر باهم

تیکه پاره شدم از این تصمیم نا حق

وقتی دنیا اینو میخواد که مخصوصا بسوزم

چیکار کنم؟دلمو با نخ سوزن بدوزم؟

از حسودی در حال مُردن باشه ولی

باز خیلی راحت میتونه

لبخند بزنه و بگه :

امیدوارم خوشبخت بشی

یک مَرد

تکیه کند ؛

به دوستت دارم هایِ

یک زن

"تو" تنها چیزی هستی کـه

من روش حسودم ...

وگرنه این دنیا ، توش هیچی

حتی ارزش حَسرت خوردن هم نداره

که دل کندن چه دردی داشت...

وقتی که بازی کرده بودی

نقشِ عاشق را

همش تو فکر کسی باشی که ،

آخرین حرفش...

"دیگه به من فکر نکن" بود!!!

ميشود مُرور خاطرات !...

خواندن پيغامهای خاك خورده

يادآوری قول و قرارهای به نتيجه نرسيده

و تا عُمق وجود

رام و تسخیر کسی باشی

و قسمت نشود؟

تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را

نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم

چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را

ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم

نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را

ز وصال تو خمارم سر مخلوق ندارم

چو تو را صید و شکارم چه کنم تیر و کمان را

چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم

چه توان گفت چه گویم صفت این جوی روان را

چو نهادم سر هستی چه کشم بار کهی را

چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را

چه خوشی عشق چه مستی چو قدح بر کف دستی

خنک آن جا که نشستی خنک آن دیده جان را

ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی

چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را

جهت گوهر فایق به تک بحر حقایق

چو به سر باید رفتن چه کنم پای دوان را

به سلاح احد تو ره ما را بزدی تو

همه رختم ستدی تو چه دهم باج ستان را

ز شعاع مه تابان ز خم طره پیچان

دل من شد سبک ای جان بده آن رطل گران را

منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را

منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را

غم را لطف لقب کن ز غم و درد طرب کن

هم از این خوب طلب کن فرج و امن و امان را

بطلب امن و امان را بگزین گوشه گران را

بشنو راه دهان را مگشا راه دهان را

امّا بجای اون ميگن :

مواظب خودت باش سرما نخوری ،

هرموقع رسيدی خبرم كن ،

دير نخوابی ، خسته ميشی ...

اينا خيلی دلشون درياست

پاى اين دردى كه دادى مانده ام

تو اگر بى درد مى خوابى

بدان زن نيستى

درمان می‌کنی دردِ مرا

گویا، آمده بودی

که فقط، درد شوی

هر كس را آدم حساب كرديم

خرد و خميرمان كرد و رفت...

فداى سرمان كه همه احساسمان را گذاشتيم

براى كسانى كه بزك دوزكى بيش نبودند...

گله و شكايتى هم نداريم از كسى

تقصير حواس پرت خودمان بود!

به هر حال يك روز

بايد سرمان به سنگ مى خورد!

براى يك آغاز دوباره

تا حال خوبمان را پيدا كنيم

دو دستى بچسبيم و ولش نكنيم

قصـه هـا

بـا یکی بـود و یکی نبــود

آغـاز می شـوند

چون وقتی یکی مثل تــو باشد

یکی مثل مـن نابـود می شود

نه بسته كس به من دل

چو تخته پاره بر موج

رها رها رها من

باید خودت را آماده کنی

آماده قهر های بچگانه ی از روی دلتنگی

آماده بوسیدن های بی هوا

راه های طولانی

خاطرات منحصر به فرد

دوستت دارم هایی که از نگاه می شنوی،

اگر این ها نباشد

تظاهر است عزیزم تظاهر

آنکه دوستت داشته باشد

به خاطرت خواهد جنگید...

و تو را به دست خواهد آورد

پس هیچ گاه به خاطر کسانی که

به دروغ فریاد عاشقی سر می دهند

اشک نریز

هیچکس تو زندگیت

تکیه نکن جز خودت ، خب؟

منتظر نباش هیچکس

کنارت وایسه دستتو بگیره

میفهمی؟

هیچوقت